Κυριακή 15 Μαΐου 2016

FINAL 4 BERLIN ΤΕΛΙΚΟΣ: ΙΣΟΡΡΟΠΩΝΤΑΣ


13 χρόνια αρμονικής συνύπαρξης και συνεργασίας. 13 χρόνια γεμάτα μεγάλες επιτυχίες. 13 χρόνια αναβάσεις στην κορυφή, αλλά και ολικές επαναφορές μετά από μεγάλες ήττες. Το 2012, η επαγγελματική συνεργασία έφτασε στο τέλος της, με τον καθένα να ξεκινάει και πάλι τη δική του πορεία προς την επιτυχία. Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, τίθενται αντιμέτωποι για το σημαντικότερο τρόπαιο της σεζόν, σε μια απόλυτα ισορροπημένη μονομαχία. Zeliko Obradovic εναντίον Δημήτρη Ιτούδη. Το Hoop Fiction μας προετοιμάζει για τη σημερινή μπασκετική ακροβασία αναλύοντας τα σημεία-κλειδιά στο δρόμο προς την κατάκτηση.



-Ψυχολογικό υπόβαθρο. Η Fener έχει καταθέσει τα διαπιστευτήριά της στο συγκεκριμένο τομέα με τον τρόπο που κατασπάραξε τη Real στη σειρά των playoffs. Εμφανίστηκε πεινασμένη, με επίγνωση των δυνατοτήτων της και με κυνικό τρόπο ολοκλήρωσε την υπόθεση-πρόκριση. Ο Ζέλικο είναι ούτως ή άλλως μετρ στην ψυχολογική προετοιμασία των αγώνων, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ήρθε η νίκη στον προημιτελικό της Παρασκευής απέναντι στη Laboral θα δώσει έξτρα ώθηση. Από ένα σημείο που έμοιαζε εγκλωβισμένη στο ρυθμό των Βάσκων, βρήκε τα ψυχολογικά αποθέματα για την ολική επαναφορά. Οι Τούρκοι μπαίνουν στον τελικό με κεκτημένη ταχύτητα, έτοιμοι για επιβολή του δικού τους μπάσκετ. Από την άλλη, τα ερωτηματικά γύρω από την ψυχολογία της CSKA σε αγώνες που κρίνουν τρόπαια ήταν ένα βασικό θέμα συζήτησης για τους αναλυτές. O Ιτούδης παίρνει credit για την εμφάνιση της ομάδας του στον ημιτελικό, αλλά ο τελικός είναι διαφορετική υπόθεση.


- Frontlines. Κυρίως, το πως θα ανταπεξέλθει ο Hines στη δυσκολότερη γι' αυτόν βραδιά της σεζόν. Έπαιξε 37' στον ημιτελικό, αξιόπιστος όσο πάντα, αλλά δεν αντιμετώπισε κάτι τόσο physical όσο οι Udoh-Vesely. Το δίδυμο της Fener είναι εξίσου γρήγορο και αλτικό με τον Αμερικανό ψηλό, με σταθερά πόδια και επιβλητικό κορμό, και η υψομετρική μεταξύ τους διαφορά δίνει μεγάλο πλεονέκτημα στους παίκτες του Obradovic. Ο τρόπος που κινούνται διαρκώς στην επίθεση, αφού δώσουν το screen στο pick-n-roll, εντός της ρακέτας για alley-hoop και φυσικά πάντα μετά στο επιθετικό ριμπάουντ, θ' αναγκάσει το Hines να είναι πολύ προσεκτικός στο πότε, που και πως θα δίνει βοήθειες, κάτι που ενδέχεται να καταστήσει την άμυνα των Ρώσων ευάλωτη στα κοψίματα και τις διεισδύσεις των Τούρκων. Αν ο Ιτούδης μπορούσε να διαλέξει ένα παιχνίδι για να' χει τον Freeland, θα ήταν σίγουρα αυτό στο οποίο θ' αντιμετώπιζε τη Fener.


-Σλούκας vs Teodosic: πρώην συμπαίκτες, οι δύο game-changers των φιναλίστ μπαίνουν με διαφορετική ψυχολογία στον τελικό: ο guard της Fener ήταν MVP της ομάδας του την Παρασκευή κι ο τρόπος που πανηγύρισε το lay-up της ισοφάρισης θα είναι μία από τις εικόνες του Final Four, αν οι Τούρκοι κατακτήσουν το τρόπαιο. Ο Σέρβος, αντίθετα, δεν μπήκε ποτέ στο ρυθμό του ημιτελικού, έχοντας διαδικαστική παρουσία στον αγώνα, χωρίς πάντως σε κανένα σημείο να εκβιάσει καταστάσεις. Βέβαια, το πως μπορεί να επιδράσει το κάθε τι στον ψυχισμό του Teodosic, και πως κανείς μπορεί να διαβάσει ψυχολογικά κάθε επόμενη εμφάνισή του βασιζόμενος στην εικόνα της προηγούμενης, θ' αποτελεί πάντα μυστήριο που εδράζεται μακρυά από τα μπασκετικά παρκέ. 


-Άμυνες: Πέρα από το τρικ με τον Hines, ο Ιτούδης παρουσίασε μια αρκετά επιθετική άμυνα απέναντι στη Lokomotiv, την οποία δε φοβήθηκε ν' απλώσει στο γήπεδο προσπαθώντας να αποτρέψει τους αντιπάλους απ' το να βρούν ρυθμό περιφερειακά. Έκοψε κάθε βοήθεια απ' τη δυνατή πλευρά (full denial σε κάθε γραμμή μίας πάσας) κι έδωσε εντολή στον wing που βρισκόταν στη γωνία της αδύνατης πλευράς να συγκλίνει προς το κέντρο του καλαθιού ώστε να βρίσκεται κοντά σε πιθανή διείσδηση ή πάσα σε κόψιμο προς το καλάθι. Για να βγει αυτό το τρίποντο στη γωνία της αδύνατης πλευράς που έδωσε ο Ιτούδης απαιτείται από την επίθεση καλή κυκλοφορία, ισορροπία ανάμεσα σε περιφερειακή κίνηση και τάση προς διεύσδυση και υπομονή μέχρι να ξεπεραστούν τα πρώτα (δυνατά) αμυντικά rotations. Η Fener διαθέτει και τα τρία (ειδικά με τη μπάλα στα χέρια ενός εκ των Σλούκα, Bogdanovic, Antic) και μένει να δούμε αν ο Ιτούδης θα αναγκαστεί σε προσαρμογές (ή αν θα κάνει κάποιες από την αρχή). Η ομάδα του Obradovic, από την άλλη, θα πρέπει ν' αλλάξει ολοκληρωτικά το αμυντικό της mind-set συγκριτικά με τον ημιτελικό: η isolation-prone επίθεση της Kaha, με κέντρο αναφοράς τον Μπουρούση, δεν προσομοιάζει στο ελάχιστο  με την πολυεστιακή επιθετική λειτουργία της CSKΑ. Η κυκλοφορία της τελευταίας μαζί με τα ποσοστά της από το τρίποντο όλη τη χρονιά, κι ειδικά το 46% του Vorontsevic που προσθέτει μεγάλη πίεση από το 4, περιορίζουν στο ελάχιστο τους χώρους που συνειδητά μπορεί να αφήσει ελεύθερους ο Ζοτς.


-Ριμπάουντ. Ο τρόπος που οι δυο προπονητές θ’ απαντήσουν στα αμυντικά ερωτήματα της αναμέτρησης, θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό και τη μάχη των ριμπάουντ. Το switch everything από την αρχή των 24’’ που επέλεξε ο Ιτούδης στον ημιτελικό έδωσε στη Lokomotiv 22 επιθετικά ριμπάουντ, νούμερο που στον τελικό πρέπει να πέσει τουλάχιστον στο μισό. Από την άλλη, η Fener κυριάρχησε στο συγκεκριμένο τομέα την Παρασκευή (42 έναντι 31), παρά τα μόλις 5 συνολικά που μάζεψαν Udoh-Vesely.  


-Ρυθμός: Καμιά από τις δυο ομάδες δεν κατάφερε να επιβάλει πλήρως το ρυθμό της την Παρασκευή. Ειδικά η Fener, στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα έδειχνε ζαλισμένη (εναλλακτικά: απροετοίμαστη) από το momentum της Kaha και την τάση της να εκτελεί μακρινά unassisted τρίποντα νωρίς στο ρολόι (+τα off the dribble του Μπορούση). Η CSKA, παρόλο το προβάδισμα που πήρε από την πρώτη περίοδο, δεν ήλεγξε πλήρως τον αγώνα, είδες τις διαφορές που έπαιρνε να αυξομειώνονται διαρκώς κι επέτρεψε στη Loko να μείνει στο παιχνίδι μέχρι τα τελευταία λεπτά (Βέβαια, ο αντίλογος εδώ είναι πως το ξέσπασμα της Lokomotiv που θα την ξανάβαζε στο παιχνίδι εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε πολύ μακρινότερο απ’ όσο ενδεχομένως να φαίνεται με μια πρώτη ματιά στη στατιστική). Τα προβλήματα των δύο ομάδων στην επιβολή του ρυθμού τους συμπυκνώνονται, αφ' ενός, στην απουσία pure playmaking skills απ' το παιχνίδι του Dixon (29' στον ημιτελικό) και, αφ' ετέρου, στο ότι οι Ρώσοι δεν έχουν έναν pass-first PG που θ' αποφόρτιζε δημιουργικά Teodosic-De Colo. Αμφότερες συνεχίζουν από' κει που σταμάτησαν την Παρασκευή: η CSKA να αυξήσει τον αριθμό των κατοχών, η Fener να τον περιορίσει.


- Αγώνας Δρόμου: Η ισορροπία του σημερινού παιχνιδιού στο Βερολίνο μπορεί να παρομοιαστεί με τη μονομαχία του Βρετανού Ρόμπερτ Φάλκον Σκοτ εναντίον του Νορβηγού Ρόαλντ Αμούνδσεν για την κατάκτηση του Νότιου Πόλου. Και οι δύο προετοιμάστηκαν λεπτομερώς για την επίτευξη του τελικού στόχου σε έναν διαγωνισμό λήψεως αποφάσεων και κρίσιμων ισορροπιών. Ο Αμούνδσεν κατάφερε τελικά να φτάσει στο τέλος του δρόμου 35 μέρες πριν τον Σκοτ μένοντας στην ιστορία ως ο μεγάλος νικητής. Η οδύνη του Σκοτ περιγράφεται στο ημερολόγιό του: «…Το χειρότερο συνέβη … Όλα τα όνειρα της ημέρας χάθηκαν… Μεγαλοδύναμε! Απαίσιο μέρος…». ΤΣΣΚΑ Μόσχας εναντίον Φενερμπαχτσε. Δημήτρης Ιτούδης εναντίον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Τι μένει να μάθουμε; Ποιος θα πάρει το ρόλο του Ρόαλντ Αμούνδσεν και ποιος θα γευτεί την πίκρα που ένιωσε ο Ρόμπερτ Σκοτ στις 17 Ιανουαρίου 1912 στο Νότιο Πόλο.












Δεν υπάρχουν σχόλια: