Όσοι κατά τη διάρκεια της χρονιάς υποστήριζαν πως σκοπός της φετινής σεζόν δεν μπορεί να είναι άλλος από ένα rematch των περσινών τελικών έχουν ήδη δικαιωθεί.
Warriors και Cavaliers, σε μια πορεία διαρκούς αντίστιξης από πέρσι ακόμα, πλέον κατοικοεδρεύουν σ’ ένα σημείο απόλυτης μεσότητας, σαν δυο πυγμάχους τη στιγμή που πλησιάζουν, πριν αρχίσει ο αγώνας, και δίνουν εχέγγυα fair play, ενώ μέσα τους σκέφτονται εκατομμύρια τρόπος να το καταστρατηγήσουν . Χαράματα Δευτέρας ένας θα’ χει πέσει, κι ένας θα’ χει εκτοξευθεί.
Cleveland
Μέχρι τώρα στη σειρά, στις ήττες του Cleveland ο Lebron θυμίζει το αποτέλεσμα των περσινών τελικών ενώ στις νίκες τον τρόπο που κυριάρχησε σ’ αυτούς. Η διαφορά στα νούμερά του είναι σαφής: στις ήττες κατά μέσο όρο έχει 22.3 πόντους, με 46% FG, 6 λάθη και 29% στα τρίποντα. Στις νίκες, 38 πόντους, 55% FG, 2.7 λάθη και 50% στα τρίποντα (ριμπάουντ και ασίστ κοντά στο διψήφιο σε κάθε περίπτωση). Ένα ακόμη νούμερο παρουσιάζει ενδιαφέρον: στις ήττες έχει βάλει μόλις 3 καλάθια (συνολικά) μετά από ασίστ συμπαίκτη του. Στις νίκες ο ίδιος αριθμός είναι 15 (αυτή κι ανάλογες συγκρίσεις προφανώς ευνοούνται από το ότι μιλάμε για ίδιο αριθμό παιχνιδιών).
Τα νούμερο υποδεικνύουν τη γνωστή κυρίαρχη τάση του σύγχρονου μπάσκετ, όπου το επίθετο χρησιμοποιείται και με τη χρονική και με την αξιολογική του σημασία: το hero-ball έχει πεθάνει. Όταν ο James πηγαίνει σε λιγότερα isolations, στην κορυφή, το φτερό ή σε post-up κατάσταση, κι όταν τελειώνει αυτές τις φάσεις σχετικά γρήγορα χωρίς ιδιαίτερη κατάχρηση ντρίμπλας, και προτιμά περισσότερες δράσεις που περιλαμβάνουν κίνηση και συμμετοχή συμπαικτών του (είτε pick-n-rolls σε ρόλο δημιουργού είτε με τον ίδιο τοποθετημένο στο αριστερό φτερό να αποτελεί το μοχλό μιας επίθεσης που διαρκώς κινείται γύρω του)το Cleveland ματσάρει το Golden State σαν ίσος προς ίσο. Η διαφορά παραγωγής σε νίκες/ήττες, πάλι, αξίζει ν’ αναφερθεί: στην πρώτη περίπτωση οι Cavaliers σκοράρουν 115 πόντους μέσο όρο, και στη δεύτερη μόλις 88. Η διαφορά μεταξύ των δύο αριθμών, ουσιαστικά, είναι η αντίστοιχη διαφορά στην παραγωγή του LeBron: το ότι η τελευταία αυξάνεται κατακόρυφα μέσα σ’ ένα ορθολογικό πλαίσιο επίθεσης (και μ’ όλα όσα απορρέουν από δική του περιφερειακή ευστοχία) φανερώνει κάτι φαινομενικά παράδοξο. Για να νικήσει μόνος του, για να κάνει δηλαδή αυτά τα νούμερα (πρώτος σε κάθε στατιστική κατηγορία κι από τις δυο ομάδες), θα πρέπει να εμπλακούν κι οι υπόλοιποι.
Και, μετά το δεύτερο παιχνίδι, έχουν κάνει όλοι step-up: Irving –το αντίπαλο δέος του Κάρι σε pull-ups και handles, JR –καταφέρνει να παραμένει σοβαρός, Thompshon –ριμπάουντ κι αμυντικό effort, Jefferson –θυμίζει κάτι σαν μια παλαιότερη έκδοση του Iguadala, χωρίς βέβαια το playmaking. Ακόμα κι οι Jones και Mo Williams είχαν μια θετική συνεισφορά. Οι Cavaliers δεν έχουν ανοίξει ακριβώς το rotation (απενεργοποίηση Frye και Dellavadova), αλλά παρουσιάζουν έναν πλουραλισμό και δεν κοιτάνε στον πάγκο με τον τρόμο που το έκαναν μία βδομάδα περίπου πριν.
Η καλή επιθετική λειτουργία των Cavaliers έχει μεγάλο αντίκτυπο και στο αμυντικό τους κομμάτι: ο τρόπος που έχει επιλέξει ο Lue να επιτίθεται κατά μέτωπο στον Steph Curry, εκβιάζοντας συνεχώς αλλαγές που οδηγούν σε miss-match για τον MVP, καθιστά τις συζητήσεις σχετικά με την αμυντική επάρκεια ή ανεπάρκειά του τελευταίου αδιάφορες. Η διαφορά δύναμης απέναντι στον Lebron κι ο βαθμός δυσκολίας στο να μείνει κανείς μπροστά από τον Irving, απέναντι στους οποίους συνήθως καταλήγει μετά τις αλλαγές, είναι δύο από τις καταστάσεις που κανείς αμυντικός, ακόμα κι οι καλύτεροι στη λίγκα, εύχεται να μη βρεθεί κατά τη διάρκεια ενός αγώνα –από τη στιγμή που το Cleveland παίρνει το switch είναι πολύ εύκολο να κεφαλαιοποιήσει επιθετικά.
Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Curry βρίσκεται σε σπάνιες για τον ίδιο συνθήκες: συχνό foul-trouble, απώλεια επιθετικού ρυθμού, απώλεια ψυχραιμίας. Η στιγμή που πετάει το μασελάκι στον 6ο αγώνα είναι αυτή που συνοψίζει και τα τρία, και συμβολίζει μια σταδιακή ανατροπή στο momentum των τελικών που μόλις έχει συντελεστεί.
Το Cleveland πλέον είναι σε μια θέση που σπάνια μια ομάδα έχει την τύχη να βρίσκεται: δεν είναι απλά μπροστά στο να πάρει τον πρώτο τίτλο για την πόλη μετά από 52 χρόνια, μια συζήτηση που διεξάγεται με αμείωτη ένταση μετά την επιστροφή του Lebron και μέχρι σήμερα, αλλά ξεκινά το Game 7 ταυτόχρονα από θέση φαβορί και με την ελάχιστη (ή απλώς μικρότερη) πίεση. Η επαναφορά από το 3-1, κάτι που μόλις τρεις ομάδες έχουν κατορθώσει, και η πιθανότητα της ολικής ανατροπής, κάτι που δεν έχει καταφέρει ποτέ κανείς, παρέχουν στο Cleveland την αύρα του momentum και του αφαιρούν ένα μέρος της επιτακτικότητας του πρέπει.
Ο Lebron, στο μεταξύ, ήρεμος και σίγουρος για τον εαυτό του, παίζοντας για άλλη μια φορά ως ο πιο επιβλητικός παίκτης στη λίγκα, μετρώντας ήδη στη συγκεκριμένη σειρά δύο από τις πέντε κορυφαίες εμφανίσεις της καριέρας του, πνευματικά κυρίαρχος κι αθλητικός, στιγμές-στιγμές τουλάχιστον, όπως πριν 3-4 χρόνια, είναι έτοιμος να επανέλθει αποστομωτικά και να σφινώσει και τρίτο δακτυλίδι στα υπερτροφικά του δάκτυλα –αν το κάνει, για πρώτη ίσως φορά σ’ αυτόν το βαθμό, θα’ χει εξορίσει τους αμφισβητίες του σε κάποια ανέκφραστη γωνία με μόνη επιλογή τη σιωπή.
Golden State
Το Golden State φτάνει για δεύτερη φορά σε Game 7 τη φετινή postseason, με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα να μη διακατέχεται από το κύμα ενθουσιασμού που υπήρχε στο Game 7 απέναντι στην Oklahoma. Στη σειρά με το Cleveland, και ειδικότερα μετά τα δύο πρώτα παιχνίδια, οι Πολεμιστές δείχνουν να έχουν χάσει κάτι από την αίγλη που χαρακτήριζε τη συνολική τους λειτουργία, έχοντας περιέλθει σε μια ανεμική κατάσταση, με το υπέροχο χάος τους να κινδυνεύει να μετατραπεί στην άβυσσο της απώλειας του δαχτυλιδιού.
Στα 6 παιχνίδια που έχουν προηγηθεί, η ομάδα από το Oakland έχει παρουσιάσει εκ διαμέτρου αντίθετη συμπεριφορά σ' αυτά που κέρδισε σε σχέση με όσα πανηγύρισε η ομάδα από το Cleveland , κι αυτό γίνεται πιο εύκολα κατανοητό συγκρίνοντας τα στατιστικά των τριών νικών σε σχέση με τις τρεις ήττες. Ο όρος βραχυκύκλωμα είναι αυτός που χαρακτηρίζει όσο καλύτερα γίνεται την επιθετική λειτουργία των Πολεμιστών στις περιπτώσεις ήττας με τα made field goals να γίνονται 32,3 σε σχέση με τα 40 στις τρεις νίκες που έχουν κάνει στη σειρά. Η περαιτέρω επιβεβαίωση δίνεται από το ποσοστό ευστοχίας που από 48,2% φτάνει στο γήινο 39,4% και για μια ομάδα που ζει από το σουτ το 8,8% της διαφοράς των δύο αριθμών σε συνδυασμό με τον αριθμό των ασίστ που από 26 γίνονται 19,3 αποτελεί τη πιο γλαφυρή περιγραφή για τη διαφορά απόδοσης μεταξύ της νίκης και της ήττας. Κι αν η προβληματική επιθετική λειτουργία θα μπορούσε να κρυφτεί πίσω από το προσωπείο μιας αποτελεσματικής αμυντικής γραμμής, τα δεδομένα των αριθμών αποκαλύπτουν ένα επίσης σημαντικό αμυντικό πρόβλημα. Τα αμυντικά ριμπάουντ είναι 26,7 σε σχέση με τα 31,7 των τριών νικών και τα κλεψίματα ανά αγώνα πέφτουν στα 5,3 από 7,7.
Η ανάλυση των στατιστικών στα 6 παιχνίδια της σειράς για το Golden State δε θα είχε καμία αξία χωρίς να γίνει αναφορά στο πως λειτουργεί το στοιχείο που μετατρέπει τους Warriors από καλή σε εξωγήινη ομάδα (ή τουλάχιστον μετέτρεψε πολλάκις). Οι Splash Brothers είναι αυτοί που ορίζουν τη μοίρα για τους Πολεμιστές κι αυτό δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Όσο κι αν Iguodala, Draymond, Barnes ή Livingston προσπαθούν και αποδίδουν τα μέγιστα, Curry και Thompson είναι ο xfactor που κάνει τη διαφορά. Κι επειδή ο Thompson είναι ο μοναδικός παίκτης του Golden State που οι αριθμοί του ανεβαίνουν στις ήττες της σειράς με το Cleveland (field goals made 8 από 5,7, ποσοστό ευστοχίας 44,4% από 43,6%, pts 24 από 17), το μεγάλο πρόβλημα είναι η απόδοση του unanimous MVP. Ο Steph Curry είναι φανερό πως δεν είναι καλά, το match-up του με τον LeBron είναι η μεταφορά του Beauty and the Beast σε μπασκετικό παρκέ, και με τους ψιθύρους (διαψεύστηκαν) για εγχείριση του Steph από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού να γίνονται όλο και πιο έντονοι ο Curry μπορεί να παρομοιαστεί με παιδάκι που καίγεται στον πυρετό εγκλωβισμένο στο δωμάτιο του, ανήμπορο να χαρεί τα waterparks και τις παραλίες αυτού του κόσμου.
Με το Game 7 προ των πυλών, το διαμορφωθέν ψυχολογικό υπόβαθρο είναι μια κατάσταση πρωτόγνωρη για τους Warriors, απείρως δυσκολότερη σε σχέση με το Game 7 απέναντι σε Durant και Westbrook. Είναι ίσως η πρώτη στιγμή τα τελευταία δύο χρόνια κυριαρχίας του Golden State που τα πρέπει μιας κατάστασης μπορούν να φορτώσουν με υπερβολικό βάρος τους Πολεμιστές. Το βασικότερο μειονέκτημα τους είναι το ότι δεν έχουν στα χέρια τους το momentum, βρισκόμενοι στην απέναντι όχθη σε σχέση με την κατάσταση του Game 7 απέναντι στους Thunder. Ο LeBron έρχεται πεινασμένος να διεκδικήσει το δαχτυλίδι και να πραγματοποιήσει μια ολική ανατροπή βγαλμένη από χολιγουντιανό σενάριο ταινίας με σούπερ ήρωες και το Golden State μοιάζει εγκλωβισμένο και μουδιασμένο από τις πληγές του ηγέτη του. Το διακύβευμα είναι από τα σημαντικότερα των τελευταίων NBA Finals. Η έναρξη μιας αυτοκρατορίας ή η διατήρηση του Βασιλιά που βρυχάται στο θρόνο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου