Παρασκευή 26 Αυγούστου 2016

ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΟ ΛΑΘΟΣ


Στελέχωση: Η διαδικασία επιλογής ατόμων με συγκεκριμένες ευθύνες και διακριτούς ρόλους, με σκοπό τη δημιουργία ενός οργανωμένου ανθρώπινου συνόλου. Και με το σύγχρονο μπάσκετ να βρίσκεται σε μια εποχή υψηλής έντασης που η πληρότητα μιας ομάδας αντικατοπτρίζεται στους παίκτες που έρχονται από τον πάγκο για να επιτελέσουν ένα συγκεκριμένο ρόλο, ένα λάθος στη διαδικασία στελέχωσης μπορεί να είναι η λεπτομέρεια που θα κρίνει την κατάκτηση ή την απώλεια ενός τίτλου.


Η Ευρωλίγκα της νέας σεζόν βρίσκεται περίπου 45 ημέρες μακριά, το νέο format της διοργάνωσης δε δίνει το περιθώριο ηττών και δοκιμών που υπήρχε μέχρι και πέρσι λόγω της πρώτης φάσης και οι απαιτήσεις της regular season γίνονται μεγαλύτερες δεδομένου ότι τα παιχνίδια αυξήθηκαν από 24 σε 30. Όλα τα παραπάνω σχεδόν απαγορεύουν το οποιοδήποτε λάθος στο σχεδιασμό της preseason, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς το επίπεδο των 16 ομάδων και το ποιες έδρες έχει να επισκεφτεί στο δρόμο προς τα playoffs.

Εν μέσω αυτής της νέας κατάστασης, ο Ολυμπιακός έχει ξεκινήσει την προετοιμασία του, με τους  ερυθρόλευκους να έχουν ολοκληρώσει το roster. Και μπορεί αυτό να φαντάζει πλήρες, όμως υπάρχει ένα λάθος στελέχωσης που μπορεί να αποδειχθεί καταλυτικό.

Ο coach Σφαιρόπουλος ανέλαβε την ευθύνη της επιλογής μη απόκτησης ενός forward που θα λειτουργούσε ως back-up του Γιώργου Πρίντεζη παρά το ότι σύμφωνα με τα καλοκαιρινά ρεπορτάζ είχαν προχωρήσει αρκετά οι συζητήσεις με Okaro White και Kenny Gabriel. Το επιχείρημα που στηρίζει τη συγκεκριμένη επιλογή είναι το ότι μια ενδεχόμενη μεταγραφή θα μπορούσε να διαταράξει τις ισορροπίες, λειτουργώντας αρνητικά για τη χημεία της ομάδας. Προκύπτει λοιπόν πως τα λεπτά πίσω από τον Πρίντεζη θα τα καλύψουν ο Παπαπέτρου (σε ρόλο ανάλογο με τον περσινό), ο Αγραβάνης, και σε χαμηλότερα σχήματα ο Κώστας Παπανικολάου. 


Το πρώτο ερώτημα είναι το αν χρειάζεται παίκτης αποκλειστικά ως back-up του Πρίντεζη ή αν μπορεί να αποδειχθούν αρκετές οι εσωτερικές αλχημείες. Το ιστορικό του Συριανού forward τις τρεις τελευταίες σεζόν δίνει την απάντηση. Την περσινή χρονιά ο Πρίντεζης ήταν παρών στα 21 από τα 24 παιχνίδια του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα, τη σεζόν 2014-15 έπαιξε σε 20 από τα 30 ενώ τη σεζόν 2013-14 έπαιξε σε 21 από τα 29 με όλες του τις απουσίες να έχουν να κάνουν με προβλήματα τραυματισμών. Και μπορεί το καλοκαίρι που προηγήθηκε να μη συμμετείχε στις υποχρεώσεις της Εθνικής (έχοντας κλείσει τη σεζόν ως τραυματίας) κάνοντας πολλούς να λένε πως μετά από χρόνια θα μπει ξεκούραστος στη χρονιά, όμως οι απαιτήσεις της φετινής διοργάνωσης δεν επιτρέπουν υποθέσεις. Η απόκτηση παίκτη για το ρόλο ήταν επιβεβλημένη, ενώ όλοι θυμόμαστε πόσο καλύτερα λειτούργησε ο Ολυμπιακός στη γραμμή των forwards τις χρονιές που υπήρχε ως back-up του ο Brent Petway (με όλα τα ελαττώματά του).

Με τον coach να μην επιλέγει το προφανές, αλλά να ακολουθεί το δρόμο της εσωτερικής κάλυψης του κενού, το δεύτερο ερώτημα είναι το αν οι παίκτες που θα αναλάβουν το ρόλο είναι ικανοί για κάτι τέτοιο. Ξεκινώντας από τον παίκτη που έχει κληθεί να το κάνει σε μεγαλύτερο βαθμό, τον Ιωάννη Παπαπέτρου, η απάντηση είναι οριακή και πάντα με τον αστερίσκο που θα καταδεικνύει πως  είναι μια λύση ανάγκης και όχι επιλογή ομάδας με βλέψεις κορυφής. Ο Παπαπέτρου μπορεί να απειλήσει από τα 6,75, είναι καλός στο να επιτεθεί με πρόσωπο στο καλάθι, έχει το mentality του να μπει και να δώσει άμεσες λύσεις, μπορεί να αμυνθεί στα ελαφριά τεσσάρια της Ευρωλίγκας και έχει το footwork να ακολουθήσει έναν κοντύτερο παίκτη στις αλλαγές. Από την άλλη, οι επιθετικές κινήσεις στο post δεν είναι το δυνατό του σημείο, βαριά κορμιά μπορούν να τον ποστάρουν μέχρι το καλάθι, αλλά το βασικότερο είναι πως ο συγκεκριμένος ρόλος λειτουργεί για τον παίκτη ως περιορισμός. Δεν είναι σε καμία περίπτωση κάποιος που θα εξελιχθεί σε pure power forward. Είναι, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, ένας small forward και μάλιστα με μεγάλες προοπτικές αν δουλέψει στο σωστό πλαίσιο. Το θέμα είναι πως η στελέχωση της ομάδας δεν του έχει επιτρέψει να εξελιχθεί με τον τρόπο που πρέπει, μιας και οι ρόλοι του δεν ταυτίζονται με αυτό που πραγματικά είναι. Η ερχόμενη σεζόν θα είναι η τέταρτη που αγωνίζεται στην Ευρωλίγκα και τα περιθώρια στενεύουν ως προς το τι μπορεί να εξελιχθεί με τις εκάστοτε επιλογές να τον έχουν βάλει στο δρόμο του αιώνιου role player, ενώ είναι ένα prospect που θα μπορούσε να έχει το status του starter στη θέση 3
Η δεύτερη επιλογή ακούει στο όνομα Δημήτρης Αγραβάνης. Ικανοποιητικές εμφανίσεις στους τελικούς της Α1 και με την Εθνική στο Προολυμπιακό,  αλλά η Ευρωλίγκα είναι μια διαφορετική υπόθεση. Τα χαρακτηριστικά του παίκτη μπορούν να ανταποκριθούν στη θέση μόνο για ειδικές καταστάσεις που θα χρειαστεί μέγεθος στη ρακέτα, αλλά το να είναι η επιλογή αυτή μέρος του βασικού σχεδίου της ομάδας δεν είναι αποδοτική λύση. Το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση του smallball με τον Κώστα Παπανικολάου στη θέση 4, ιδιαίτερα με την κατάσταση στην οποία εμφανίστηκε ο παίκτης πέρσι. Κακός στο να απειλήσει από μακριά, χωρίς να μπορεί να ποστάρει αποτελεσματικά, ελαφρύς για να αμυνθεί στο post, βαρύς για να κυνηγήσει γρήγορα πόδια (η επιλογή του να αποκτηθεί είναι τουλάχιστον συζητήσιμη, χάλασε τη χημεία στους forwards, έπεσε πάνω στον Παπαπέτρου με μοναδικό συν το ότι είναι γηγενής).

Ποιο είναι το τελικό συμπέρασμα; Απαντώντας συνοπτικά σε κάθε παραπάνω ενότητα:
  •  η απόκτηση παίκτη που θα λειτουργούσε αποκλειστικά ως back-up του Γιώργου Πρίντεζη      ήταν επιβεβλημένη.
  • ·       Ο Παπαπέτρου είναι μια λύση, αλλά το ισοζύγιο της επιλογής είναι αρνητικό περιορίζοντας    την εξέλιξη του παίκτη.
  •    Αγραβάνης και Παπανικολάου δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε σοβαρά λεπτά στο    συγκεκριμένο ρόλο παρά μόνο εν μέσω πολύ ειδικών καταστάσεων.
      Με την πιο απαιτητική σεζόν της Ευρωλίγκας να είναι προ των πυλών, ο coach Σφαιρόπουλος θα έπρεπε να προνοήσει για την ύπαρξη κάθε διαθέσιμης ασφαλιστικής δικλείδας, έχοντας ήδη τη διετή εμπειρία διαχείρισης μιας ομάδας στο top ευρωπαϊκό επίπεδο. Αντίθετα, ο Ολυμπιακός θα πορευτεί με ένα καθόλου στοχευμένο κενό στο roster. Το ότι θα καλυφθεί από παίκτες που δεν αισθάνονται άνετα σ' αυτόν το ρόλο ή αποδεδειγμένα δεν μπορούν να ανταποκριθούν είναι μια κατεύθυνση που δε χαρακτηρίζει ομάδα που έχει ως στόχο την κορυφή. Και παρά το ότι ο Ολυμπιακός των τελευταίων ετών έχει κάνει το απροσδόκητο να μοιάζει εφικτό κόντρα σε power rankings και εκτιμήσεις ειδικών, ο εκ των προτέρων σωστός σχεδιασμός είναι πάντα προτιμότερος σε σχέση με τις διαδοχικές υπερβάσεις.






1 σχόλιο:

Chris είπε...

Και αν δεν υπήρχε επαρκές μπάτζετ? Επίσης υπάρχουν οι μεταγραφές του Ιανουαρίου